Stefania Rybotycka z Trzebini skończyła 103 lata! Ma swoją receptę na długowieczność

Pani Stefania jest w dobrej formie, a tym wieku to jest najważniejsze. Zawodowo pracowała w Gumowni. Po pracy szła do pola. Zajmowała się też domem. Ciągle była w ruchu.

- Teraz też pilnuję, żeby mama się ruszała. Nie można tylko leżeć – mówi Zenona Zagata, córka jubilatki.

I dodaje: - Jak mama miała sto lat, każdy dzień zaczynała od gazety, a dopiero potem jadła śniadanie. Lubiła też oglądać telewizję, szczególnie wiadomości i podyskutować o polityce. Od około roku, niestety, ma problem z czytaniem.

Jak przyznaje jej córka Zenona Zagata, mama długowieczność ma chyba w genach. Nigdy nie stosowała, ani nie stosuje specjalnej diety. Całe życie była jednak w ruchu.

Pani Stefania urodziła się 25 marca 1921 roku Trzebini i właśnie z tym miastem związała się na całe życie. Jej panieńskie nazwisko to Wielonek. Wychowała się w domu koło kapliczki, na osiedlu Wodna. Mamę straciła będąc małą dziewczynką. Tata ożenił się po raz drugi. Była najstarsza z rodzeństwa. Miała dwie siostry.

W czasie II wojny światowej, w 1940 roku, w wieku 19 lat, wywieziono ją na przymusowe roboty do Berlina. Pracowała w zakładzie przetwórstwa spożywczego oraz fabryce amunicji. Nigdy nie narzekała jednak na warunki pracy i traktowanie ze strony Niemców.

Po wojnie wróciła do Trzebini. Wspólnie z mężem, Stanisławem, wybudowali dom na osiedlu Wodna, przy ulicy Plater. Mąż był górnikiem. Pracował w KWK „Siersza”. Dożył 88 lat. Doczekali się trojga dzieci – dwóch córek Zeni, która dziś mieszka z mamą oraz Haliny, a także syna Zdzisława.

Z okazji 103. urodzin wizytę złożyli jej również burmistrz Jarosław Okoczuk wraz z zastępcą kierownika Urzędu Stanu Cywilnego Agnieszką Oczkowską, życząc kolejnych lat w zdrowiu.